خمیرهای حنای طبیعی که فقط حاوی پودر حنا، مایع (آب، آب لیمو و غیره) و اسانس (اسطوخودوس، کجوپوت، درخت چای و غیره) هستند، «پایدار» نیستند، یعنی به سرعت منقضی می‌شوند و نمی‌توان آنها را کنار گذاشت. در یک قفسه برای بیش از یک هفته بدون از دست دادن توانایی خود در لکه دار کردن پوست.
حنا رو دست را می توان با بسیاری از ابزارهای سنتی و نوآورانه استفاده کرد که با یک چوب یا شاخه اولیه شروع می شود. در مراکش، سرنگ رایج است.
در فرهنگ هندی از مخروط پلاستیکی مشابه مخروط‌هایی که برای لوله کردن کیک استفاده می‌شود، استفاده می‌شود. در دنیای غرب، مخروط رایج است، مانند بطری ژاکارد، که در غیر این صورت برای رنگ آمیزی پارچه ابریشمی استفاده می شود.
ممکن است در عرض چند دقیقه یک لکه روشن ایجاد شود، اما هرچه خمیر بیشتر روی پوست بماند، لکه تیره‌تر و ماندگارتر خواهد بود، بنابراین باید تا زمانی که ممکن است روی پوست باقی بماند.
برای جلوگیری از خشک شدن یا افتادن آن از روی پوست، خمیر را اغلب با مالیدن مخلوط شکر/لیمو روی خمیر خشک شده یا افزودن نوعی شکر به خمیر می‌بندند.
پس از مدتی خمیر خشک به سادگی با برس یا خراشیده می شود. خمیر باید حداقل چهار تا شش ساعت روی پوست بماند. اما زمان‌های طولانی‌تر و حتی پوشیدن خمیر در طول شب یک عمل رایج است.
حذف نباید با آب انجام شود، زیرا آب در فرآیند اکسیداسیون ایجاد لکه اختلال ایجاد می کند. ممکن است از روغن پخت و پز برای شل کردن رب خشک استفاده شود.
لکه های حنا زمانی که خمیر برای اولین بار پاک می شود نارنجی است، اما در سه روز بعد تیره می شود و به دلیل اکسیداسیون به رنگ قهوه ای مایل به قرمز تیره می شود.
کف پاها و کف دست ها ضخیم ترین لایه پوست را دارند و بنابراین بیشترین میزان لکه را می گیرند و آن را به بیشترین عمق می برند تا دست ها و پاها تیره ترین و ماندگارترین لکه ها را داشته باشند.
برخی نیز بر این باورند که بخار دادن یا گرم کردن طرح حنا باعث تیره شدن لکه می شود، چه در زمانی که خمیر هنوز روی پوست است و چه پس از پاک شدن خمیر.
قابل بحث است که آیا این به رنگ نتیجه نهایی نیز اضافه می کند. پس از اینکه لکه به اوج رنگ خود رسید، برای چند روز باقی می ماند، سپس به تدریج از طریق لایه برداری، معمولاً در عرض یک تا سه هفته، از بین می رود.
