دنیا مشکل پلاستیک دارد. از دهه ۱۹۵۰، میزان تولید پلاستیک به طور تصاعدی و سریعتر از هر ماده دیگری رشد کرده است. این یک روند با پیامدهای زیست محیطی شدید است.
در حال حاضر، طبق برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد تقریباً ۳۰۰ میلیون تن زباله صندلی پلاستیکی مقداری معادل وزن جمعیت انسان هر سال تولید می شود که هشت میلیون تن آن به اقیانوس های جهان راه پیدا می کند.
با این سرعت، تا سال ۲۰۵۰، اقیانوس ممکن است از نظر حجمی بیش از ماهی حاوی پلاستیک باشد.
از کل زباله های مبل پلاستیکی حصیری تولید شده، تنها ۹ درصد بازیافت، ۱۲ درصد سوزانده شده است، در حالی که ۷۹ درصد باقی مانده در محل های دفن زباله یا محیط طبیعی انباشته شده است.
با گذشت زمان، این مواد به میکروپلاستیک ها تجزیه می شوند که آلاینده های اضافی را به زنجیره غذایی، سیستم های آب شیرین و هوا کاهش می دهند.
ضرورت و گستردگی معضل آلودگی کلمن پلاستیکی آن را روی میز بسیاری از مجامع بین دولتی قرار داده است.
به عنوان مثال، در سال ۲۰۲۰، این موضوع توسط کنوانسیون بازل مورد توجه قرار گرفت.
که بر اساس آن کشورهای عضو اصلاحیه قانونی الزام آور را برای جلوگیری از تخلیه زباله های پلاستیکی در کشورهایی که فاقد زیرساخت برای بازیافت و یا دفع صحیح آن هستند، تصویب کردند.
این تصمیم گام مهمی در جهت جلوگیری از خطرات اجتماعی و زیست محیطی ناشی از زباله های پارچ پلاستیکی در سراسر جهان بود.
اجرای این اصلاحیه بلندپروازانه، که در ژانویه ۲۰۲۱ لازم الاجرا شد، به معنای تضمین این است که کشورهای عضو کنوانسیون بازل آنچه را که برای ایجاد و اجرای مقررات نیاز دارند، در اختیار دارند.
- منابع:
- تبلیغات:
